گندله از انواع مختلف فولادی است که برای تولید فولاد سنگ آهن مورد استفاده قرار می‌گیرد. گندله به معنی گلوله‌های تولید شده از نرمه و خرد شده سنگ آهن است که در احیای مستقیم یا کوره بلند برای تولید آهن بکار می‌رود.
برای تولید این نوع ، سنگ آهن از مهمترین مواد اولیه می‌باشد و برای تولید آهن خام باید در کوره‌های احیا، ویژگی مکانیکی شیمیایی و حرارتی مطلوبی را داشته باشد. برای تولید گندله خام، باید نرمه سنگ آهن که شامل مواد افزودنی (۹۰% آن زیر ۳۲۵ مش یا ۴۵ میکرون) است با محلول‌های تر کننده آب برای دستیابی به شکل کروی، در دستگاه‌های گندله ساز به چرخش در بیایند تا در نهایت گندله خام تولید شود.
البته در هنگام تولید گندله خام ممکن است مواد افزودنی و چسبنده مانند هیدروکسید کلسیم برای افزایش کیفیت و ویژگی متالورژیکی مکانیکی به آن اضافه شود. در این مرحله گندله با ابعاد مطلوب و استحکام مکانیکی کافی تولید شده و تا دستگاه سخت کردن یا پخت حمل می‌شود.
در مرحله بعدی گندله‌های خام به دلیل سخت شدن در اتمسفر اکسید کننده با دقت زیادی تا زیر دمای نرم شدن سنگ آهن در دستگاهی حرارت داده می‌شوند تا خشک و پخته شوند؛ البته این مرحله تا جایی انجام می‌گیرد که درجه تخلخل گندله‌ها کاهش پیدا نکند.
در مرحله بعد، پیوند بین ذرات سنگ آهن و مواد دیگر بار گندله، ساختار بلوری سنگ تغییر می‌کند و واکنش‌هایی بین مواد سرباره ساز و اکسیدهای آهن انجام می‌شود. نخست مواد با یکدیگر مبادله شده و ترکیبات خنثی یا بازی بین دانه‌های اکسیدهای آهن تشکیل می‌شوند.
در مرحله پایانی پخت، سرد کردن گندله داغ باید به صورتی انجام شود که ترکی در گندله‌ها ایجاد نشود.
ویژگی‌های گندله
● توزیع یکنواخت ابعاد (۹ تا ۱۶ میلی‌متر)
● تخلخل زیاد و یکنواخت (۲۵ تا ۳۰ درصد)
● ترکیب کانی شناختی یکنواخت به شکل هماتیت یا ترکیبات هماتیت‌دار احیا شونده
● استحکام مکانیکی زیاد و یکنواخت
● مقاومت به سایش
● استحکام مکانیکی کافی حتی در برابر تنش گرمایی در محیط‌های احیا کننده
● قابلیت چسبندگی کم
خیلی هم عالی