تفاوت شمش، بیلت، بلوم و اسلب
این ۴ محصول، کالاهای فولادی نیمه ساخته(فرآورده‌های میانی نورد فولاد) محسوب می‌شوند که برای تبدیل شدن به محصول نهایی باید یک یا چند مرحله‌ی دیگر فرآوری شوند. تفاوت این محصولات در ابعاد و شکل سطح مقطع آنهاست.
شمش(Ingot):
طول این محصول کمتر از ۲ متر است و ابعاد آن برای حمل و نقل فولاد و انبار کردن آن بهینه شده است. شکل سطح مقطع عرضی آن ذوزنقه شکل است.
بیلت یا شمشال(Billet):
بیلت بر خلاف شمش طویل است و سطح مقطع آن دایره یا مربعی با عرضی کمتر از ۱۵سانتیمتر(یا سطح مقطع کوچک‌تر از ۲۳۰ سانتیمتر مربع ) میباشد. بیلت از طریق ریخته‌گری مستقیم، اکستروژن(بیرون رانی) و یا از طریق نورد شمش بدست می‌آید. از بیلت بیشتر برای تولید میلگرد و سیم استفاده می‌شود.
بلوم یا شمشه(Bloom):
اگر عرض بیلت(شمشال) بیش از ۱۵سانتیمتر(یا سطح مقطع بیش از ۲۳۰سانتیمتر مربع) باشد آن را بلوم می‌نامند و به همین دلیل معمولاً این دو کالا را در یک دسته(بلوم و بیلت) جای می‌دهند. از بلوم برای ساخت ریل، تیر آهن، قوطی، ناودانی، سپری و … استفاده می‌شود.
سلب یا اسلب یا تختال(Slab):
سطح مقطع اسلب بر خلاف بلوم و بیلت مربعی نیست بلکه مستطیلی است(معمولاً به ضخامت ۲۳۰ میلیمتر و عرض ۱٫۲۵ متر و طول ۱۲) از اسلب برای ساخت ورقهای فولادی، صفحه و … استفاده می‌شود.
امروزه فن آوری‌های مورد استفاده در تولید محصولات فولادی در مراحل بعد از به دست آوردن فولاد مذاب یعنی ریخته‌گری و نورد، کم و بیش یکسان است. اما برای به دست آوردن فولاد مذاب یا خام، از فن‌آوری‌های مختلفی از جمله روش‌های کوره بلند(BF)، کوره قوس الکتریکی(EAF) و کوره القایی(IMF) می‌توان استفاده کرد .با وجود آنکه بیشتر تولید فولاد خام در جهان به وسیله روش کوره بلند تولید می‌شود، اما به دلایل متعددی استفاده از روش کوره‌های الکتریکی مخصوصاً در ایران، توجیه پذیرتر میباشد.