مواد آلی
مواد آلی نیز بین ذرات پیوند شیمیایی برقرار می کنند. خاصیت چسبندگی و پیوند مواد آلی معمولا کمتر از بنتونیت است و به خصوص مانند بنتونیت قادر به توزیع یکنواخت و یکسان رطوبت در حجم نیستند. از آنجایی که در جریان پخت، تجزیه شده و به صورت گاز از گندله خارج می شوند و مواد باقی مانده ای را در گندله باقی نمی گذارند بسیار جالب توجه می باشند. از طرف دیگر تجزیه این مواد گاز تولید می کند و خروج گاز از گندله باعث افزایش تخلخل می شود که روی کیفیت احیا شوندگی گندله تاثیر مطلوب دارد. در هر حال مواد آلی تاثیری بر ترکیب شیمیایی گندله نداشته و عیار ترکیبات تشکیل دهنده گندله را تغییر نمی دهند. مواد آلی به کار برده شده شامل انواع مواد آلی مانند نشاسته، ملاس و غیره می باشد.
شیر آهک
شیر آهک یا هیدروکسید کلسیم از تکلیس سنگ آهک و مخلوط آهک تولیدی با آب تولید می شود. شیر آهک خاصیت چسبندگی داشته و می تواند ذرات آهن دار را به یکدیگر متصل کند. کاربرد شیر آهک به عنوان مواد چسبنده گندله های خود گداز، معمول است ولی برای گندله های اسیدی مصرف آهک متداول نیست. تجربه نشان می دهد که افزایش آهک تا حدود ۵ درصد به گندله باعث افزایش استحکام مکانیکی گندله پخته می گردد. اگر آهک گندله از این حد تجاوز کند در این صورت اثر معکوس روی خواص مکانیکی گندله ایجاد خواهد نمود و مقاومت مکانیکی گندله را کاهش خواهد داد. علت این امر تشکیل فازهای شیشه ای در فرآیند پخت می باشد.
آهک
گندله هایی که در کوره بلند مصرف می شوند اغلب حاوی آهک هستند که در حقیقت اندیس بازی گندله را بالا می برند. آهک ممکن است به صورت سنگ آهک با ابعادی حدود ۰.۱ تا ۳ میلی متر به گندله اضافه شود که باعث کاهش استحکام گندله خواهد شد بنابراین از آهک تکلیس شده با ابعاد زیر ۰.۵ میلی متر برای این منظور استفاده می شود.
اگر مقدار آهک در گندله بیشتر از ۵ درصد باشد، باعث کاهش مقاومت مکانیکی می شود، لذا مقدار آهک در گندله ها از این حد تجاوز نمی کند. با توجه به اینکه گندله ها معمولا حاوی درصد آهن بالایی می باشند و عیار آهن برای تولید گندله مصرفی در کوره بلند حدود ۶۴ درصد است که این مقدار آهن معادل ۹۲ درصد هماتیت در گندله است. لذا کمیت مواد سنگی کانه های آهن در گندله کمتر از ۸ درصد است. بنابراین افزودن این مقدار آهک در گندله می تواند اندیس بازی را به مقدار قابل توجهی تامین کند.